Απ’ όνειρο εφιαλτικό
μια μέρα ξύπνησα, και είδα
πως είχα μεταμορφωθεί
σε μια γιγάντια κατσαρίδα
Τα μάτια μου έκλεισα με μιας
μία βαθιά πήρα ανάσα
και στου Μορφέα την αγκαλιά
ευχήθηκα να ήμουν μέσα
Το παντελόνι μου κοιτώ
μα όσες φορές κι αν τα μετρώ
τα έξι πόδια είναι πολλά
για δυο μπατζάκια μοναχά
Σα να μη ’φτάναν όλα αυτά
πρέπει να πάω και στη δουλειά
να αργήσω πάλι δε μπορώ
στα σίγουρα θ’ απολυθώ
Ω! θεοί που είστε εκεί ψηλά
ρίξτε και κάτω μια ματιά
το θεωρείτε πια σωστό
τέτοιο μαρτύριο να τραβώ;
(Μα αντί οι θεοί να καταλάβουν
άντρες έστειλαν να με συλλάβουν!
Για το έγκλημα δε, ούτε μια νύξη
Κι έτσι, με τρώει της ενοχής η τύψη)
Κι αφού δε βρίσκω τρόπο
το πρόβλημα να λύσω
το μόνο που μου μένει
είναι να αυτοκτονήσω
Μα όπλο να πιάσω δε μπορώ
γι’ αυτό, όσο κι αν νιώσω πόνο
εκλιπαρώ θεοί, ψεκάστε με
με κατσαριδοκτόνο…
Βασισμένο στα ομώνυμα κείμενα του Franz Kafka
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψε, να δω τι θα καταλάβεις.