Τίτλοι τέλους κυρία Θάλεια μου. Τίτλοι τέλους!

(Πρωί στα γραφεία της Cosmos. Πλάνο στο γραφείο της Χαρούλας. Η Ελένη κάθεται με γυρισμένη την πλάτη στο απέναντι γραφείο συμπληρωνοντας έγγραφα)

Χαρούλα (στο τηλέφωνο): Κόσμος λέγετε παρακαλώ... Όχι κύριε... Όχι κύριε! Όχι κύριε μου δεν ξέρω κανένα Δημήτρη ή Θανάση ή Θάνο...  Ε, όχι κυριέ μου, δεν εισάγουμε πατατάκια από την Κίνα! Ναι κύριε, εταιρεία παραγωγής είμαστε κύριε... μάλιστα κύριε... Στο καλό κύριε! (Κλείνει το τηλέφωνο θυμωμένη.) Αει στο διάολο κύριε...

(Μπαίνει ο Φοίβος κρατώντας ένα δίσκο με ένα φραπέ)

Φοίβος: Χαρούλα, έμαθες τα νέα;

Χαρούλα: Φοίβο, πρώτα το καφέ μου κ μετά τα νέα...

Φοίβος: Βρε Χαρούλα, κάτσε να ακούσεις...

Χαρούλα: Φοίβο, πρώτον είμαι ήδη καθιστή, δεύτερον τον καφέ μου κ μετά τα υπόλοιπα...

Φοίβος: Μα...

Χαρούλα: Φοίβο! Τον καφέ!

Φοίβος: Καλά, καλά... Ορίστε (τη σερβίρει) . Άκου τώρα.

Χαρούλα: Λέγε!

Φοίβος: Έφυγε ο Γιάννης!

Χαρούλα: Ποιός Γιάννης;

(Η κυρία Ζαχαροπούλου βγαίνει τρέχοντας από το γραφείο της κ πλησιάζει το γραφείο της Χαρούλας)

Ζαχαροπούλου: Φοίβο, Χαρούλα, τα μάθατε; Έφυγε ο Γιάννης!

Χαρούλα: Άντε πάλι... Ποιός Γιάννης βρε παιδιά, που πήγε;
Φοίβος: Τώρα δα αυτό της έλεγα κυρία Ζαχαροπούλου.

(Η Ελένη ακούει την κουβέντα, σηκώνεται από το γραφείο της κ πλησιάζει)

Ελένη: Αλήθεια; Πότε;

Ζαχαροπούλου: Σήμερα το πρωί, λίγο πριν έρθουμε στο γραφείο!

Φοίβος: Αλήθεια είναι Ελένη, το άκουσα κ εγώ!

Χαρούλα: Για μισό λεπτό. Κυρία Ζαχαροπούλου μου, ποιός είναι αυτός ο Γιάννης κ για που το βαλε;

Ζαχαροπούλου: Αχ, βρε Χαρούλα, δεν είναι ώρα για αστεία...

Χαρούλα (εκνευρισμένη): Ποιά αστεία κυρία Ζαχαροπούλου μου; Θα μου πείτε που στον κόρακα πήγε αυτός ο Γιάννης επιτέλους;

Φοίβος: Βρε Χαρούλα! Λίγο σεβασμό!

(Μπαίνει η Κατερίνα φουριόζα κ παραπόδας η "Ξινή". Η Ελένη επιστρέφει στο γραφείο της ταραγμένη κ τηλεφωνεί στον Ιάσωνα)

Ξινή: Εγώ στο είπα! Μου τα 'λεγε ο Χρήστος το πρωί στο φαρμακείο.

Κατερίνα: Βρε Αμαλία, αφού σου λέω τον είδα χθες το πρωί στο γύρισμα. Α-πο-κλεί-ε-ταί!

Ζαχαροπούλου: Για το Γιάννη λέτε; Αλήθεια είναι. Έφυγε σήμερα λίγο πριν τις 8...

Ελένη (στο τηλέφωνο): Βρε Ιάσωνα παίζουν με αυτά τα πράγματα; Φυσικά κ σου λέω αλήθεια. Πες το κ στον Άλκη να ετοιμάσει το βιβλίο...

Κατερίνα: Μα βρε παιδιά τόσο ξαφνικά;

Ξινή: Ε, κουράστηκε πια... Πόσο να αντέξει;

Φοίβος: Ε, όχι κ κουράστηκε! Ακμαιότατος ήταν, τον είχα δει τις προάλλες έξω από ένα σινεμά κ μου φάνηκε μια χαρά ο άνθρωπος*.

Ζαχαροπούλου: Κι όμως... Αχ, όταν έρθει η ώρα σου να φύγεις...

(Η κουβέντα έχει ανάψει για τα καλά κ μετατρέπεται σιγά-σιγά σε οχλαγογία. Η Χαρούλα απορημένη κ εμφανώς εκνευρισμένη προσπαθεί να καταλάβει. Κάποια στιγμή ξεσπάει!)

Χαρούλα: Εεεεεεε! (Σηκώνεται από την καρέκλα). Αν δε μου πει κάποιος αυτή τη στιγμή ποιος είναι αυτός ο Γιάννης κ που πήγε, θα φύγω εγώ!

Φοίβος: Κουνήσου απ' τη θέση σου ρε Χαρούλα!

Χαρούλα: Φοίβο, άσε τις εξυπνάδες κ πιάσε τις εξηγήσεις γιατί δεν έχεις δει τη Χαρούλα Πεπονάκη θυμωμένη!

Φοίβος: Ναι, καλά... Σε βλέπουμε κ ποτέ αλλιώς;

(Ένα μικρό χάχανο ξεφεύγει από την παρέα)

Χαρούλα: Φοίβο! Εξηγήσεις!

Ζαχαροπούλου: Άσε Φοίβο, θα τα πω εγώ στη Χαρούλα. Χαρούλα μου, ο Γιάννης... Έφυγε...

Χαρούλα: Ααααα... Εσείς έχετε βαλθεί να με τρελάνετε! Κατερίνα, πες μου εσύ κοπέλα μου σε παρακαλώ γιατί θα κάνω φόνο...

Φοίβος (τη διακόπτει): Χαρούλα! 

Χαρούλα: Σκάσε Φοίβο! Λέγε Κατερίνα!

Κατερίνα: Χαρούλα, ο Γιάννης είναι ο σκηνοθέτης μας...

Χαρούλα: Ε, ωραία κ δε μπορείτε να μου το πείτε τόση ώρα; Κ που πήγε; Παραιτήθηκε;

Όλοι: ...

Χαρούλα: Πείτε ρε παιδιά...

Ζαχαροπούλου: Πέθανε βρε Χαρούλα, δεν καταλαβαίνεις; Ο Γιάννης πέθανε...

(Η Χαρούλα συνειδητοποιεί... Το πρόσωπό της συννεφιάζει... Τα μάτια της βουρκώνουν... Κ ξαφνικά σφίγγει τα φρύδια της κ σηκώνει απότομα το κεφάλι θυμωμένα)

Χαρούλα: Κ γιατί βρε αχαΐρευτοι δε λέτε "πέθανε" τόση ώρα κ μου λέτε "έφυγε" κ "έφυγε";

Ζαχαροπούλου: Βρε Χαρούλα, έτσι λένε...

Χαρούλα: Αμ δεν λένε έτσι κυριά Ζαχαροπούλου μου. Γιατί αν είχε φύγει ο άνθρωπος, κάπου θα είχε πάει κυρία Ζαχαροπούλου μου. Κ αν κάπου είχε πάει, δεν θα το κάναμε θέμα τόση ώρα κυρία Ζαχαροπούλου μου! Δεν έφυγε ο άνθρωπος, πέθανε, κυρία Ζαχαροπούλου μου! Πέθανε!

(Η εικόνα παγώνει κ το μουσικό σήμα του Ρετιρέ παίζει για τελευταία φορά...)

Αφιερωμένο στο μέγα δάσκαλο Γιάννη Δαλιανίδη που πέθανε σήμερα το πρωί κ επειδή δεν "πάει" κάπου, προτίμησε να θαφτεί με πολιτική κηδεία. Ευτυχώς, δε θα σε ξεχάσουμε ποτέ!

*Η σκηνή που περγράφει ο Φοίβος είναι αυτοβιογραφική κ πλέον δε θα συγχωρήσω ποτέ τον εαυτό μου που εκείνο το βράδυ δε ζήτησα αυτόγραφο...

Ιβάν...

Τα λέμε αργότερα φιλαράκο...

De zielenvisserij

Μετά από 10 μήνες σχεδόν παραμονής στο Άμστερνταμ, αποφάσισα -με αφορμή την ολιγοήμερη επίσκεψη ενός φίλου- να κάνω λίγο τουρισμό. Έτσι, έβγαλα την museumkaart μου (απεριόριστη είσοδος στα περισσότερα μουσεία της Ολλανδίας έναντι €40) κ παρέα με τον Πάνο επισκεφτήκαμε το Rijksmuseum (όχι, δε διαβάζεται ριτζξ). Δυστυχώς το πετύχαμε σε ανακαίνιση - ένα σύνηθες φαινόμενο στο Άμστερνταμ- πράγμα που μείωσε τη διάρκεια της περιήγησης στις αίθουσές του μόλις στις τέσσερις (4) ώρες!

Στο μουσείο τα περισσότερα εκθέματα είναι ζωγραφικοί πίνακες αφού οι Φλαμανδοί έχουν τεράστια εικαστική παράδοση με εκπροσώπους σε όλες τις περιόδους της τέχνης. Πολλοί πίνακες μου έκαναν εντύπωση, άλλοι για την τεχνική τους, άλλοι για την ομορφιά τους κ άλλοι για την ιστορία που έκρυβαν πίσω τους, αλλά υπήρξε κ ένας πίνακας που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση γιατί χτύπησε νεύρο! Μόλις τον είδα βάρεσαν τα καμπανάκια μου κ όσοι με ξέρετε θα καταλάβετε αμέσως το γιατί. Ο πίνακας ονομάζετε "De Zielenvisserij" (Ψάρεμα Ψυχών) κ ήδη έχετε αρχίσει να υποψιάζεστε διάφορα... Ιδού το έργο:

Ο καλλιτέχνης (Adriaen vad de Venne), επηρεασμένος από τη ρήξη μεταξύ των δύο εκκλησιών την περίοδο του "Πολέμου της Ανεξαρτησίας" από τους Ισπανούς, έχει απεικονίσει Προτεστάντες εναντίον Καθολικών παπάδων σε ένα ιδιαίτερο διαγωνισμό ψαρέματος. Νικητής, αυτός που θα πιάσει περισσότερους πιστούς αλλά πραγματικά χαμένος -όπως κ στο κανονικό ψάρεμα- δεν είναι ο αντίπαλος αλλά τα ίδια τα ψάρια! Οι δύο "συντεχνίες" δε μπορούσαν να τα βρούνε (σωωωώπα), με αποτέλεσμα η επικρατούσα Καθολική εκκλησία να λάβει μέτρα εναντίον της Προτεσταντικής μειονότητας η οποία ασκούσε όλο κ μεγάλη επιρροή. Για την ιστορία αναφέρω ότι ο πόλεμος έληξε με τη συνθήκη της Βεστφαλίας κ τη νίκη των επαναστατών, με αποτέλεσμα τη σημερινή -τυπικά Προτεσταντική, πλην θρησκευτικά αδιάφορη- Ολλανδία.