faebook

Σάββατο 16 Οκτωβρίου 2010

Τίτλοι τέλους κυρία Θάλεια μου. Τίτλοι τέλους!

(Πρωί στα γραφεία της Cosmos. Πλάνο στο γραφείο της Χαρούλας. Η Ελένη κάθεται με γυρισμένη την πλάτη στο απέναντι γραφείο συμπληρωνοντας έγγραφα)
Χαρούλα (στο τηλέφωνο): Κόσμος λέγετε παρακαλώ... Όχι κύριε... Όχι κύριε! Όχι κύριε μου δεν ξέρω κανένα Δημήτρη ή Θανάση ή Θάνο...  Ε, όχι κυριέ μου, δεν εισάγουμε πατατάκια από την Κίνα! Ναι κύριε, εταιρεία παραγωγής είμαστε κύριε... μάλιστα κύριε... Στο καλό κύριε! (Κλείνει το τηλέφωνο θυμωμένη.) Αει στο διάολο κύριε...
(Μπαίνει ο Φοίβος κρατώντας ένα δίσκο με ένα φραπέ)
Φοίβος: Χαρούλα, έμαθες τα νέα;
Χαρούλα: Φοίβο, πρώτα το καφέ μου κ μετά τα νέα...
Φοίβος: Βρε Χαρούλα, κάτσε να ακούσεις...
Χαρούλα: Φοίβο, πρώτον είμαι ήδη καθιστή, δεύτερον τον καφέ μου κ μετά τα υπόλοιπα...
Φοίβος: Μα...
Χαρούλα: Φοίβο! Τον καφέ!
Φοίβος: Καλά, καλά... Ορίστε (τη σερβίρει) . Άκου τώρα.
Χαρούλα: Λέγε!
Φοίβος: Έφυγε ο Γιάννης!
Χαρούλα: Ποιός Γιάννης;
(Η κυρία Ζαχαροπούλου βγαίνει τρέχοντας από το γραφείο της κ πλησιάζει το γραφείο της Χαρούλας)
Ζαχαροπούλου: Φοίβο, Χαρούλα, τα μάθατε; Έφυγε ο Γιάννης!
Χαρούλα: Άντε πάλι... Ποιός Γιάννης βρε παιδιά, που πήγε;
Φοίβος: Τώρα δα αυτό της έλεγα κυρία Ζαχαροπούλου.
(Η Ελένη ακούει την κουβέντα, σηκώνεται από το γραφείο της κ πλησιάζει)
Ελένη: Αλήθεια; Πότε;
Ζαχαροπούλου: Σήμερα το πρωί, λίγο πριν έρθουμε στο γραφείο!
Φοίβος: Αλήθεια είναι Ελένη, το άκουσα κ εγώ!
Χαρούλα: Για μισό λεπτό. Κυρία Ζαχαροπούλου μου, ποιός είναι αυτός ο Γιάννης κ για που το βαλε;
Ζαχαροπούλου: Αχ, βρε Χαρούλα, δεν είναι ώρα για αστεία...
Χαρούλα (εκνευρισμένη): Ποιά αστεία κυρία Ζαχαροπούλου μου; Θα μου πείτε που στον κόρακα πήγε αυτός ο Γιάννης επιτέλους;
Φοίβος: Βρε Χαρούλα! Λίγο σεβασμό!
(Μπαίνει η Κατερίνα φουριόζα κ παραπόδας η "Ξινή". Η Ελένη επιστρέφει στο γραφείο της ταραγμένη κ τηλεφωνεί στον Ιάσωνα)
Ξινή: Εγώ στο είπα! Μου τα 'λεγε ο Χρήστος το πρωί στο φαρμακείο.
Κατερίνα: Βρε Αμαλία, αφού σου λέω τον είδα χθες το πρωί στο γύρισμα. Α-πο-κλεί-ε-ταί!
Ζαχαροπούλου: Για το Γιάννη λέτε; Αλήθεια είναι. Έφυγε σήμερα λίγο πριν τις 8...
Ελένη (στο τηλέφωνο): Βρε Ιάσωνα παίζουν με αυτά τα πράγματα; Φυσικά κ σου λέω αλήθεια. Πες το κ στον Άλκη να ετοιμάσει το βιβλίο...
Κατερίνα: Μα βρε παιδιά τόσο ξαφνικά;
Ξινή: Ε, κουράστηκε πια... Πόσο να αντέξει;
Φοίβος: Ε, όχι κ κουράστηκε! Ακμαιότατος ήταν, τον είχα δει τις προάλλες έξω από ένα σινεμά κ μου φάνηκε μια χαρά ο άνθρωπος*.
Ζαχαροπούλου: Κι όμως... Αχ, όταν έρθει η ώρα σου να φύγεις...
(Η κουβέντα έχει ανάψει για τα καλά κ μετατρέπεται σιγά-σιγά σε οχλαγογία. Η Χαρούλα απορημένη κ εμφανώς εκνευρισμένη προσπαθεί να καταλάβει. Κάποια στιγμή ξεσπάει!)
Χαρούλα: Εεεεεεε! (Σηκώνεται από την καρέκλα). Αν δε μου πει κάποιος αυτή τη στιγμή ποιος είναι αυτός ο Γιάννης κ που πήγε, θα φύγω εγώ!
Φοίβος: Κουνήσου απ' τη θέση σου ρε Χαρούλα!
Χαρούλα: Φοίβο, άσε τις εξυπνάδες κ πιάσε τις εξηγήσεις γιατί δεν έχεις δει τη Χαρούλα Πεπονάκη θυμωμένη!
Φοίβος: Ναι, καλά... Σε βλέπουμε κ ποτέ αλλιώς;
(Ένα μικρό χάχανο ξεφεύγει από την παρέα)
Χαρούλα: Φοίβο! Εξηγήσεις!
Ζαχαροπούλου: Άσε Φοίβο, θα τα πω εγώ στη Χαρούλα. Χαρούλα μου, ο Γιάννης... Έφυγε...
Χαρούλα: Ααααα... Εσείς έχετε βαλθεί να με τρελάνετε! Κατερίνα, πες μου εσύ κοπέλα μου σε παρακαλώ γιατί θα κάνω φόνο...
Φοίβος (τη διακόπτει): Χαρούλα! 
Χαρούλα: Σκάσε Φοίβο! Λέγε Κατερίνα!
Κατερίνα: Χαρούλα, ο Γιάννης είναι ο σκηνοθέτης μας...
Χαρούλα: Ε, ωραία κ δε μπορείτε να μου το πείτε τόση ώρα; Κ που πήγε; Παραιτήθηκε;
Όλοι: ...
Χαρούλα: Πείτε ρε παιδιά...
Ζαχαροπούλου: Πέθανε βρε Χαρούλα, δεν καταλαβαίνεις; Ο Γιάννης πέθανε...
(Η Χαρούλα συνειδητοποιεί... Το πρόσωπό της συννεφιάζει... Τα μάτια της βουρκώνουν... Κ ξαφνικά σφίγγει τα φρύδια της κ σηκώνει απότομα το κεφάλι θυμωμένα)
Χαρούλα: Κ γιατί βρε αχαΐρευτοι δε λέτε "πέθανε" τόση ώρα κ μου λέτε "έφυγε" κ "έφυγε";
Ζαχαροπούλου: Βρε Χαρούλα, έτσι λένε...
Χαρούλα: Αμ δεν λένε έτσι κυριά Ζαχαροπούλου μου. Γιατί αν είχε φύγει ο άνθρωπος, κάπου θα είχε πάει κυρία Ζαχαροπούλου μου. Κ αν κάπου είχε πάει, δεν θα το κάναμε θέμα τόση ώρα κυρία Ζαχαροπούλου μου! Δεν έφυγε ο άνθρωπος, πέθανε, κυρία Ζαχαροπούλου μου! Πέθανε!
(Η εικόνα παγώνει κ το μουσικό σήμα του Ρετιρέ παίζει για τελευταία φορά...)

Αφιερωμένο στο μέγα δάσκαλο Γιάννη Δαλιανίδη που πέθανε σήμερα το πρωί κ επειδή δεν "πάει" κάπου, προτίμησε να θαφτεί με πολιτική κηδεία. Ευτυχώς, δε θα σε ξεχάσουμε ποτέ!

*Η σκηνή που περγράφει ο Φοίβος είναι αυτοβιογραφική κ πλέον δε θα συγχωρήσω ποτέ τον εαυτό μου που εκείνο το βράδυ δε ζήτησα αυτόγραφο...